Bir Mustafa Koç geçti bu dünyadan

, 14 yorum

MK4Bugün 21 Ocak 2016, Perşembe…

Üç gün sonra, Pazar günü, İmam Altunizade’deki camide malum soruyu soracak, “Merhumu nasıl bilirdiniz?”

“İyi bilirdik” deyip geçemeyeceğim. Anlatacağım, dinleyin.

Koca bir ülke, üç-beş densiz hariç, onun için yas tutuyor.

“Ne çok seveni varmış” dedi Nişantaşı’nda kalabalığı gören yaşlı bir kadın, bir taraftan duasını ederek. Evet, çok seveni vardı çünkü Mustafa Koç içinden sevgi taşan bir adamdı.

Güzel severdi. İki kızını çok güzel severdi. Eşini güzel severdi. Ailesini, babasını, kardeşlerini, dedesini güzel severdi. Sevgisini güzel gösterirdi. Sevdiklerini kocaman, sıkı sıkı kucaklardı. Instagram’daki fotoğraflarına bakınca kızlarına, eşine, babasına ne kadar candan sarıldığını görüyorum.

Hayvanları güzel severdi. Karada, denizde, havada yeryüzünün bütün canlılarını sabırla bekler, fotoğraflarını çeker, mümkün olanlarla oynaşır, bir çocuk gibi şen olurdu. Badem’i (bir Akdeniz foku) evlat edinecek kadar geniş yürekliydi.

* * *

MK3

 

Kötü haber çok tez yayıldığından beri Koç Holding’i taşıdığı nokta, hobileri, duyarlılıkları, topluma (eğitim, kültür-sanat, spor) katkıları peş peşe sıralanıyor. Bir insan 55 yıllık yaşamına bütün bunları nasıl sığdırır? Birkaç kişilik yaşadığından sığdırdı işte! Her yere, herkese yetişti.

“İyi bilirdik” deyip geçemeyeceğim. Anlatacağım, dinleyin.

Koşturdu durdu ama keyfini de hiç kaçırmadı. Araya koymak zorunda kaldığı tüm mesafelere rağmen bu kadar candan, sevecen, keyifli, neşeli olabilen başka birini tanımadım. Bu kadar düz, komplekssiz, sade, alçakgönüllü, ayrımcılığa karşı, cesur, meraklı, farklı ilgi alanlarına sahip birini tanımadım. Bilmediğini hiç dolandırmadan sorduğundan olsa gerek, pek çok konuya hakimdi. Bildiğini göstermeye de çalışmazdı. Bir şey ispat etmeye uğraşmazdı. Çabasız, olgun ve özgür bir ruhtu.

* * *

“İyi bilirdik” deyip geçemeyeceğim. Anlatacağım, dinleyin.

Urla’ya gitmiştik. Koç Holding Kurumsal İletişim ve Dış İlişkiler Direktörü Oya Ünlü Kızıl onu hazırlamıştı ve ilk kez Instagram’a girdi. Birlikte birkaç fotoğraf paylaştık. Cep telefonunda çektiği binlerce doğa, safari, dalış fotoğrafı vardı. Instagram konusunda beni uzman bellediğinden arada bir şeyler sorardı. Bazı günler peş peşe fotoğraflar paylaşıyordu. Paylaşıyordu dediysem, yağdırıyordu resmen. Günde 8 fotoğrafı geçmemesini söyledim. “Aa öyle mi” diye sordu üzülerek. Çektiği fotoğrafları paylaşmaktan müthiş keyif alıyordu. Ruanda’da çektiği goril fotoğraflarını paylaşayım diye bana da gönderdi.

Arada birbirimize doğadan hayvan fotoğrafları gönderiyorduk. Bir gün ona kendi etrafında dönen su samuru videosu ilettim. Çok sevdi ve karşılığında bana 50 tane su altı fotoğrafı, 10 tane video gönderdi. “Kiminle aşık atıyorum ben” diye iç geçirmiştim. Sevdiği şeyleri coşkuyla sevdiği için cömertçe içinden taşan sevgiyi boşaltıyordu. Bir çocuk gibi… Belki de içindeki bu çocuk yüzünden sol kolunda Kayıp Balık Nemo’nun dövmesi var. Sağ kolunda ise büyük kızı Esra’nın tasarımı EMAC (Esra, Mustafa, Aylin, Caroline’nin yani çekirdek ailenin baş harfleri) var.
MK1MK2

 

 

 

 

 

 

“İyi bilirdik” deyip geçemeyeceğim. Anlatacağım, dinleyin.

“Çok geziyorsun Demet. Söyle bakalım nerelere gidelim. Bosna piramitlerinde ne yaptın öyle? Ooo iyi geziyorsun” diye takılır, arada da gittiği yerleri tavsiye ederdi. Gelecek yaz kızlarıyla gideceği bir dalışa denk getirirsek benim de katılmamı önerdi. Caretta caretta kampında çektiğim yavru kaplumbağalara bayıldı. Vakti olsa neredeyse gidip kampta gönüllü çalışacak. Bu kadar coşkulu, bu kadar sevgi dolu…

* * *

Bu dünyadaki günlerimiz en başından bellidir, sayılıdır, derler. Çok duymuşsunuzdur bu sözü. Birkaç hafta önce, alacağımız nefes sayısının belli olduğuna inanan bir kadınla sohbet etmiştik. Bilmiyorum günlerimiz ve alacağımız nefes sayısı belli mi.
Bugün “Bir kalp neden durur, durup dururken? Üstelik o kalbin sahibi yaşamı bu kadar çok severken” diye sordum durdum. Durdum!
Yaşam bizim bilmediğimiz formlarda da devam ediyor olmalı. Öyle olmalı. Öyle…
Bazı insanları çok eskiden tanıdığınızı hissedersiniz derinlerde. Belki başka boyutlarda karşılaştı ruhlarınız, kim bilir. Belki yeniden karşılaşılacaktır.

Daha birbirimize göndereceğimiz trilyon tane hayvan fotoğrafı vardı. Sualtı fotoğrafı vardı. Daha dalışa gidecektik. Daha kitap imzalayacaktım. Daha söyleşi yapacaktık. Daha mutlaka görülmesi gereken 10 yer listesi hazırlayacaktım. Daha Brezilya’daki yağmur ormanlarını anlatacaktım. Daha 55 yaşında… Daha çok genç… Daha çok erken…

Bir Mustafa Koç geçti bu dünyadan. “İyi bilirdik” deyip geçemeyeceğim. Anlatacağım, dinleyin.

Yolun ışıklarla aydınlansın kaptan!

14 Yorum

  1. Kerim
    | Cevapla

    Çok duygulu yazın

  2. Asli Donar
    | Cevapla

    Ağlattınız beni. Kaleminize sağlık

  3. Esra Boy
    | Cevapla

    Adam gibi adam. Büyük adam. Genç gitti. Yazık oldu. Başımız sağ olsun. Ailesine başın sağ olsun

  4. eren akdemir
    | Cevapla

    demet hanım ne mutlu ki siz onu tanımışsınız,eğer kabul ederseniz bende bir şeyler yazmak isterim ölüm ve sevdiklerimiz hakkında;
    Ölüm,kuvvetli bir dalgadır o dalgada bıraktıklarımızın acısı bizi olgunlaştırır.. ama o dalganın bizden alamayacağı ve ayıramayacağı iki tane duygu vardır;
    özlem ve sevgi……. sevgi bir limandır ,özlemse onun yoldaşıdır derler.Eğer bir gün ölüm acısnı yüreğinizde hissederseniz ki hissettiniz zamanla ölüm acısının yerini bu iki duyguya bırakacağını gayet iyi bilirsiniz..
    Ne yazıkki bu ölümle türkiye sadece zenginliğin göstergesini değil,bir güzel mutlu insanı kaybetti..
    iyiki ama iyiki imamın o sorusuna karşılık bunu yazdınız ve şunu bilinki acınızı yürekten paylaşıyorum

  5. murat giritli
    | Cevapla

    Bir kalp neden durur, durup dururken? Üstelik o kalbin sahibi yaşamı bu kadar çok severken.Yolun ışıklarla aydınlansın ! Güle Güle Koçum.

  6. sinem
    | Cevapla

    Allah rahmet eylesin, hiç tanımasamda, hiç karşılaşmamış olsamda, ailemden birini kaybettim. Işıklar, nurlar içinde uyusun,ne denirki bu kadar erken gidişe, sözün bittiği yer burası olsa gerek.

  7. MAVER
    | Cevapla

    adı gibi seçilmiş yüreğin ardından bukadar derin hüzünlere gömüleceğimi düşünmemişim bunu anladım!!!neyazıkki hiç tanışmadım neyazıkki hayattayken bukadar derinliği öğrenemeden sevgimi yaşamışım,insan gibi insanlığına sevgiyle bakmışım…
    Mustafa gerçeğini okudukça hayranlığım da üzüntüm de acıyı duyduğum andan itibaren büyüyor…
    mekanın cennet ruhun şadolsun güzel insan, güzel eş, güzel baba…
    bizimle paylaştığınız güzel anılar ve gerçekler için size de teşekkürler DEMET CENGİZ

  8. ayşe
    | Cevapla

    Keşke kitap yazsanız da mavi gözlü güzel kalpli kaptan hakkında biz de okusak gözlerimiz yaşlı, o derece yazınız güzell…

    Sadace medyada 29 Ekim Cumhuriyet bayramı günü doğduğu ve Akrp burcu olduğuna hiç dikkat çekilmemiş ama bence çok önemli çünkü akrep burçları dünyada özeldir, sayısı sabittir, ancak biri ölünce öbürü dogar.

    Sevgiler.

  9. HAKO
    | Cevapla

    koç ailesinin başi sağolsun MUSTO yu Hiç tanımadım fakat Cok sevdik Allah rahmet eylesin

  10. NEBAHAT ZOFUN
    | Cevapla

    Merhaba
    Duygu ve düşüncelerinizi okudum.Sayın Mustafa Bey’i sadece olarak ülkemizin bir varlığı olarak biliyordum.
    Dünyamızdan ayrılışına çok üzüldüm.Kişiliğini,varlık sebeplerini,birlik beraberliğini ,vatanseverliğini,aile birliğini ve daha nice güzelliklere sahip gerçekten güzel bir insan olunabildiğini yaşamış ve yaşatmış ne mutlu ona..
    Ben bir öğretmenim.Öğrencilerimi doğru örnekler ile yetiştirme gayretindeyim.
    Nasil iyi bir insan olunur’u milletimiz şahsiyeti ile yaşamıştır.
    Rahmetli babamın öngörüsü ile mesleğime sahip oldum.Allah razı olsun.
    Dualarım ;babam ,genç yaşta kaybettiğim ağabeyim ve Sayın Mustafa bey’e kabul olsun.
    Allah merhamet etsin.

  11. Ayça Karakaya
    | Cevapla

    Demet hanım ne olur kitap yazın. Mustafa Koç biyografisini sizden daha iyi kimse yazamaz. Bizi bundan esirgemeyin. Bunu bize de Mustafa Koç’a da borçlusunuz. Yazın ne olur. Sizi yıllardır okuyorum. Sizin yazılarınız kalbimize işliyor. Ne olur yazın.
    Ayça

  12. Meryem
    | Cevapla

    Ağladık okuduk okuduk ağladık. Ne güzel yazmışsın. Yüreğine sağlık.

  13. Ebru
    | Cevapla

    Demet Hanım
    Sizi seviyorum. Güzel kalbinizi ve yazılarınızı seviyorum.
    Tanışacağımız birgün olması için dua ediyorum.

  14. Kenan Büyükay
    | Cevapla

    Fotoğrafınızı çok beğendim. İki asil insan var orada. Allah rahmet eylesin. Mekanı cennet olsun.

Kerim kullanıcısına bir Cevap Yazın Cevabı iptal et